எனது கவிதைகள் சில

எரிந்து பார்ப்பது

 எரியும் அவ்வுடலைப் பார்ப்பது
எத்தனை ஆனந்தம்

பரத்தையர் பலர் தீண்டி
இன்பத்தில் திளைத்த உடல்

மதுவொடு லாகிரியில்
மயங்கித் திளைத்த உடல்

நஞ்சென்றும் அமுதென்றும் பாராது
உண்டும் செறித்த உடல்

ரத்தமூற ர த்தமூற
யுத்தம் செய்ய அஞ்சாத உடல்

வியாதிகள் அனைத்தையும்
விருந்துக்கு அழைத்த உடல்

நோயில் விழுந்து வலியில் துடித்து
பாயில் கிடந்த உடல்

திகு திகு திகுவெனத் தீயில் எரிகிறது

எரியும் அவ்வுடல் என்னுடலெனினும்
எரிவதைப் பார்க்கினும்
எரிந்து பார்ப்பது
எத்தனை பேரானந்தம்

விதி

கயிற்றில் நடக்கும்
பக்குவம் கூடிவராமல்
அடிக்கடி
தவறி விழுந்து விடுகிற
கழைக்கூத்தாடி நான்

இதில் துர்வாய்ப்பு
என்னவென்றால்
நான் நடக்கும் கயிறு
இரண்டு கம்புகளுக்கிடையே
கட்டப்பட்டதன்று

இரண்டு மலைமுகடுகளுக்கிடையே
கட்டப்பட்டதென்பது தான்

வெயிற்காலம்

நிழல்கள் அருகும் காலத்தில்
வழக்கம்போல் பரவுகிறது வெய்யில்

நம் தோல்களை மட்டுமல்லாமல்
வார்த்தைகளையும் அது சூடாக்கிவிடுகிறது

நாய்களின் கடைவாயில் கானல் வடிய
தார்ச்சாலைகளில் அவை பீதியுடன் அலைகையில்
இந்த நிலத்தைப் போல
நம்முடைய நாவுகளும் வெடித்துப் பிளவுறுகிறது

முதியவர்களை இரக்கமின்றி
பலிகொள்ளும் இச்சண்டித்தனமான வெய்யில்
பைத்தியக்காரர்களை ஒன்றும் செய்ய முடியாமல்
கைபிசைந்து நிற்கிறது

இதற்குப் பழிதீர்த்துக்கொள்ளும் வகையில்
இளங்குழந்தைகளின் பாதங்களில் அது
சூட்டுக்காயங்களை ஏற்படுத்திவிடுகிறது

இக்கொடிய வெயிற்காலத்தில்
காதலியைக் கொஞ்சுவதும்
ஒரு கலைப்படைப்பை ரசிப்பதும்
ராட்சசகுணம் கொண்ட மிருகத்துடன்
சண்டை போடுவதைப் போலிருக்கிறது

தனித்துவிடப்பட்ட வீடு

அலுவலகத்திலிருந்து திரும்பியிருந்த மனைவி
வந்த அவசரத்தில் மஞ்சள் நிற ரோஜாச் செடிக்கருகில்
வாங்கிவந்திருந்த சந்தனவண்ண செம்ப்பருத்திக்கன்றை
வைத்து தண்ணீர் ஊற்றினாள்.
நீண்டநாள் எதிர்பார்த்திருந்த ஸ்பைடர்மேன் ஸ்டிக்கரை
நண்பன் கொடுத்ததாய்ச் சொன்ன கார்க்கி
அதைக் குளியலறைக் கதவில் ஒட்டினான்
முன்பாக குளிர்ச்சாதனப் பெட்டியில்
அர்னால்டையும் போக்கிமானை படுக்கையறையிலும்
அவன் அம்மாவை முகம் பார்க்கும் கண்ணாடியிலும் ஒட்டியிருந்தான்
வண்ண வொயர்களாலும் மனிதர்களாலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட
தோரணத்தை ஓவிய வகுப்பில் செய்திருந்த சிந்து
இரவு படிக்க ஆரம்பிக்கும் முன்பாக அதை பூசையறை
வாயிலில் கட்டினாள்
தேர்வுக்குப் படிக்கத் தயாரித்திருந்த கால அட்டவணையை
தன் மேசைக்கு மேற்புறச் சுவரில் ஒட்டினாள் சுடர்
நாங்கள் யாரும் எதிர்பார்க்காத வண்ணம்
விடியற்காலை அவ்வீட்டை விட்டு வெளியேறினோம்
புதிய வீட்டில் பொருட்களை ஒழுங்கு செய்துவிட்டு
படுத்த எங்கள் ஒவ்வ்வொருவரின் செவியிலும்
வீடு தன் தனிமையைச் சொல்லி அழுது புலம்பியது
நள்ளிரவில் ஒன்றுக்குவிடச் சென்ற கார்க்கி
அவன் அம்மாவை எழுப்பி ஸ்பைடர்மேனைக் காணோம்
என்று அழுதுகொண்டிருந்தான்.